Informatie over Gegevensaanleveringen door Betalingsdienstaanbieders (PSP_CESOP)

Op 18 februari 2020 heeft de Raad van de Europese Unie Richtlijn EU 2020/284 vastgesteld. De Richtlijn, verder PSP-CESOP genoemd, moet zorgen voor meer fiscale transparantie in de digitale economie. Met de Richtlijn worden bepaalde voorschriften voor betalingsdienstaanbieders ingevoerd, zoals de verplichting om gegevens over betalingen en begunstigden aan de Belastingdienst te verstrekken. De Belastingdienst moet deze gegevens verzamelen en verstrekken aan de EU voor vastlegging in de door de EU beheerde centrale database CESOP. De EU voert analyses uit op de gegevens in het CESOP en verstrekt op basis daarvan signalen aan de Belastingdienst ter ondersteuning van het bestrijden van BTW-fraude. De Richtlijn moet zijn geïmplementeerd met ingang van 1 januari 2024.

De richtlijn is bedoeld voor betalingsdienstaanbieders die in één van de EU lidstaten gevestigd zijn en grensoverschrijdende betalingen betreffende goederen en diensten verrichten. Voor de kwalificatie als grensoverschrijdende betaling wordt voor de lokalisatie aangesloten bij (bijvoorbeeld) het IBAN van de betaler en het IBAN van de begunstigde/verkoper.

Het begrip betalingsdienstaanbieder voldoet aan de omschrijving van artikel 39a, letter a Wet OB letter 1968. In dit artikel wordt verwezen naar artikel 1, lid 1, letters a t/m d van de PSD 2 Richtlijn en naar een natuurlijk persoon of rechtspersoon op grond waarvan artikel 32 van die Richtlijn vrijstelling is verleend. Voor de nadere invulling van het begrip betalingsdienstaanbieder wordt aangesloten bij de definities zoals in de tweede richtlijn betalingsdiensten (Richtlijn 2015/2366 EU). Ook kleine betalingsdienstaanbieders met minder dan 3 miljoen euro aan omzet en in specifieke gevallen (LINK INVOEGEN) handelsagenten, elektronische communicatienetwerken/diensten worden onder dit begrip geschaard DEFINITIE INVOEGEN

Voorbeelden van betalingsdienstaanbieders zijn banken en kredietinstellingen.

Een betalingsdienstaanbieder biedt verkopers ondersteuning aan die deze nodig hebben om toegang te krijgen tot elektronische betalingen, creditcards, digitale portemonnees, enzovoort.
De hierbij gepaard gaande wereld van e-commerce/digitale diensten hebben als gevolg dat er door de Europese Belastingdiensten slechts beperkte controlemogelijkheden zijn wat betreft het naleven van BTW-verplichtingen die hierop rusten. Immers, er gaat niet iets fysiek de grens over. De online aankopen door Europese klanten via overmakingen, automatische betalingen en kaartbetalingen zullen naar verwachting alleen maar toenemen. De betalingsdienstaanbieders die over deze betaalinformatie beschikken, geven de Belastingdienst zodoende een beter beeld van deze online aankopen door middel van de verplichte aanlevering van grensoverschrijdende betaalinformatie ingaande per 1 januari 2024.

De  betalingsdienstaanbieders die in Nederland op basis van Richtlijn en Verordening betaaldiensten verrichten worden verplicht de betaalgegevens aan de Belastingdienst te verstrekken als sprake is van meer dan 25 grensoverschrijdende betalingen aan dezelfde begunstigde per kwartaal (artikel 39b, lid 3 Wet OB 1968). De verplichting tot registratie en opvolgende aanlevering geldt dus vanaf een minimum van 26 grensoverschrijdende betalingen aan dezelfde begunstigde per kwartaal.

De Belastingdienst krijgt gerichte toegang tot internationale betalingsgegevens. De Belastingdienst gaat die gegevens gebruiken bij de bestrijding van BTW-fraude, in het bijzonder bij e-commerce (grensoverschrijdende internet verkopen van goederen en diensten). Op EU niveau worden deze gegevens geanalyseerd door fraude experts. De Belastingdienst zal de gegevens die zij van de (rapporterende) Nederlandse betalingsdienstaanbieders ontvangt, doorsturen aan het CESOP. Artikel 24 ter, lid 3 Verordening EU 2022/283 – wijziging van Verordening EU nr. 904/2010 wat betreft maatregelen ter versterking van de administratieve samenwerking om BTW-fraude te bestrijden luidt als volgt: “Het centraal verbindingsbureau, of de verbindingsdiensten of bevoegde ambtenaren die door de bevoegde autoriteit van elke lidstaat worden aangewezen, geven aan CESOP de overeenkomstig lid 1 verzamelde inlichtingen door, uiterlijk de tiende dag van de tweede maand die volgt op het kalenderkwartaal waarop de inlichtingen betrekking hebben”.

Een eventuele retourberichtenstroom vanuit het CESOP zal via de Digipoort van Logius worden teruggekoppeld met de desbetreffende (rapporterende) Nederlandse betalingsdienstaanbieder.

De nieuwe EU regels zijn gericht op alle binnen de EU actieve betalingsdienstaanbieders. Derhalve geldt voor de lidstaat Nederland dat betalingsdienst aanbieders grensoverschrijdende betalingsgegevens moeten aanleveren aan de Belastingdienst zoals vermeld in bovenstaande alinea (artikel 39b, lid 7 Wet OB 1968)

Betalingsdienstaanbieders krijgen een registratieplicht. In het kader van deze registratieplicht moeten betalingsdienstaanbieders informatie over grensoverschrijdende betalingsgegevens verstrekken aan de Belastingdienst. De Belastingdienst moet deze gegevens verzamelen en uitwisselen naar de centrale database CESOP van de EU. Op basis van signalen uit het CESOP kan de Belastingdienst BTW-fraude bestrijden.

De registratieplicht betekent dat betalingsdienstaanbieders voldoende nauwkeurige registers houden van grensoverschrijdende betalingen die zij voor elk kwartaal verlenen. Artikel 39d Wet OB 1968 regelt welke gegevens in de registers van betalingsaanbieders moeten worden opgenomen.
Uitgangspunt is dat de registratieverplichting rust op de betalingsdienstaanbieder van de begunstigde als de locatie betalingsdienstaanbieder van de betaler en die van de begunstigde in twee verschillen lidstaten van de Unie bevinden. Als de locatie betalingsaanbieder van de betaler in de Unie is en die van de begunstigde buiten de Unie is, wordt de registratieplicht verlegd van de betalingsaanbieder van de begunstigde naar de betalingsdienstaanbieder van de betaler. Op de betalingsdienstaanbieder van de betaler rust dan de registratieplicht.

Implementatie Richtlijn in Nederlandse fiscale wetgeving. De richtlijn zorgt ervoor dat de Wet op de omzetbelasting 1968 is aangepast. Per 1 januari 2024 wordt artikel 39b, lid 7 Wet OB 1968 aangepast. Betalingsdienstaanbieders moeten op eigen initiatief gegevens die zij vastleggen in de registers, i.c. de registers van begunstigden en betalingen van betalingsdiensten, aan de inspecteur verstrekken.

Directe werking Verordening. Artikel 24 ter, lid 1 Verordening EU 2022/283 heeft directe werking. Artikel 24 ter, lid 1 luidt als volgt: “Elke lidstaat verzamelt de in artikel 243 ter van Richtlijn 2006/112/EG bedoelde inlichtingen over begunstigden en betalingen.

Elke lidstaat verzamelt de in de eerste alinea bedoelde inlichtingen bij de betalingsdienstaanbieders: a) uiterlijk op het einde van de maand die volgt op het kalenderkwartaal waarop de inlichtingen betrekking hebben; b) door middel van een elektronisch standaard formulier”.

Dit betekent dan ook dat voor lidstaat Nederland de rapporterende betalingsdienstaanbieders de gegevens inzake de grensoverschrijdende betalingen binnen 1 maand na afloop van het desbetreffende kwartaal moeten aanleveren.  Deze gegevens moeten ieder kalenderkwartaal worden verstrekt.

Hoe is de Richtlijn (EU) 2020/284 in nationale wet ‘Wet OB 1968’ geïmplementeerd?

Verwijzing met link naar wetsartikelen